Σε αυτήν τη μαγευτική θαλάσσια σκηνή, ο χορός των ψαράδικων βαρώνίζεται σε ένα φόντο από απαλές, στροβιλιζόμενες νεcloud; το νερό λάμπει σε έναν μαγευτικό τυρκουάζ τόνο, προσκαλώντας τους θεατές να αισθανθούν την απαλή αγκαλιά της θαλάσσιας αύρας. Κάθε βάρκα, κομψά απεικονισμένη με φουσκωμένα πανιά, γλιστράει ανεπιτήδευτα μέσα από τα κυματιστά κύματα. Οι αποχρώσεις του λευκού, του γκρι και των απαλών παστέλ αναμειγνύονται με ενεργητικές πινελιές, δημιουργώντας ένα ζωντανό υφαντό κίνησης και ζωής; σχεδόν φαίνεται ότι ο καμβάς αναπνέει, αντηχώντας με τον ρυθμό του ωκεανού.

Η σύνθεση αποτυπώνει μια στιγμή ήρεμου περιπετειώδους, καθώς οι βάρκες προχωρούν μέσω του ήρεμου νερού. Η τεχνική του Μονέ είναι αξιοσημείωτη; οι πινελιές είναι χαλαρές αλλά στοχευμένες, ενσαρκώνοντας όχι μόνο την φυσική ομορφιά της σκηνής, αλλά επίσης και μια υποκείμενη αίσθηση ζωτικότητας. Υπάρχει μια αισθητή αίσθηση της ελευθερίας που υπερβαίνει το καθημερινό, προκαλώντας νοσταλγία για μια εποχή όταν η ζωή συνδέονταν στενά με τον φυσικό κόσμο. Αυτό το έργο, χαρακτηριστικό του ιμπρεσιονισμού, δείχνει την κυριαρχία του Μονέ στην αποτύπωση του φωτός και των επιδράσεων που έχει στη αντίληψη της πραγματικότητας, προσκαλώντας μας να βυθιστούμε στην ήρεμη αγκαλιά του.