Σε αυτό το υπέροχο έργο τέχνης, η σκηνή ξεδιπλώνεται σαν μια απαλή ψιθυριστή της άνοιξης που διαρρέει μέσα από τα υπολείμματα του χειμώνα. Το τοπίο μας παρουσιάζει μια γραφική καλύβα με καλάθι σκεπασμένη, ήσυχα τοποθετημένη δίπλα σε μια λαμπερή μονάδα νερού, η ηρεμία της είναι σχεδόν ανακλαστική—ένας καθρέφτης που αιχμαλωτίζει τα θραύσματα της φύσης γύρω της. Ψηλά και λεπτά δέντρα, οι γυμνές κλαδιά τους εκτείνονται προς ένα κρυστάλλινο άσπρο κορυφαίο ουρανό, πλαισιώνουν τη σκηνή ως φροντιστές. Ο ορίζοντας διηγείται μια ιστορία με λεπτές σύννεφα που αγγίζουν απαλά το ζωντανό μπλε, προτείνοντας το ζεστό φως της ημέρας που πλησιάζει, ενώ το μισό φεγγάρι παραμένει μια προσεκτική παρουσία στον σκοτεινότερο ουρανό. Οι λεπτές πινελιές του πινέλου του Σαβράσοφ δίνουν ζωή σε κάθε λεπτομέρεια; οι κυματισμοί του νερού αστράφτουν με σχεδόν μαγική ποιότητα, και τα δέντρα ενσωματώνουν μια χάρη καθώς τοποθετούνται κατά μήκος της σύνθεσης, προσφέροντας μια αίσθηση ισορροπίας.