Η σκηνή ξεδιπλώνεται με μια ζωντάνια που τραβάει αμέσως το βλέμμα. μια αφθονία χρωμάτων χορεύει στον καμβά. Η τεχνική είναι αναμφισβήτητα πουαντιγιστική, όπου αμέτρητα μικροσκοπικά σημεία καθαρού χρώματος αναμειγνύονται οπτικά για να σχηματίσουν την εικόνα. Ψηλά δέντρα, με τα κλαδιά τους να φτάνουν στον ουρανό, κυριαρχούν στο προσκήνιο, το φύλλωμά τους ένα μωσαϊκό μπλε, πράσινου και κίτρινου, διάστικτο από τον ήλιο και τη σκιά. Αισθάνομαι τη ζεστασιά του ήλιου, την απαλή αφή του αέρα.

Καθώς η ματιά μου περιπλανιέται, ένας μακρινός κόλπος ή όρμος αστράφτει σε απαλές αποχρώσεις λεβάντας και ροζ, μια γαλήνια αντίθεση με το ζωηρό προσκήνιο. Η σύνθεση είναι αριστοτεχνική, ο καλλιτέχνης καθοδηγεί το βλέμμα του θεατή μέσα από τη σκηνή με την αίσθηση του ρυθμού και της αρμονίας. Η επιλογή των χρωμάτων δημιουργεί μια συγκεκριμένη ατμόσφαιρα. μια αίσθηση γαλήνης και φυσικής ομορφιάς. Η θέαση αυτού του έργου είναι σαν να μπαίνεις σε ένα όνειρο, ένα μέρος όπου ο κόσμος είναι ζωγραφισμένος με φως και χρώμα.