Σε αυτήν την εξαιρετική τοπίο, οι απαλές πινελιές χρώματος συγχωνεύονται τέλεια για να προκαλέσουν μια αίσθηση ειρήνης και ηρεμίας. Οι απαλές αποχρώσεις του μπλε, του πράσινου και του κίτρινου χορεύουν πάνω στον καμβά, μιμούμενες την ήρεμη κίνηση των κυμάτων στο βάθος. Η πλούσια βλάστηση γύρω από τη σκηνή δημιουργεί ένα φυσικό πλαίσιο, καθοδηγώντας το βλέμμα του θεατή προς τον ορίζοντα όπου ο ουρανός συναντά τη θάλασσα—έναν ορίζοντα που έχει αγγιχτεί από το πιο απαλό φως, σχεδόν αιθέριο, προτείνoντας τη φευγαλέα στιγμή του ξημέρωματος ή του δειλινού.

Η τεχνική του πινέλου είναι τόσο περίπλοκη όσο και χαλαρή· αποτυπώνει την ουσία μιας ηλιόλουστης ημέρας, γεμίζοντας την ατμόσφαιρα με ζεστασιά. Τα δέντρα στέκονται ψηλά και περήφανα, τα φύλλα τους δημιουργούν μια ζωντανή ψηφιδωτή εικόνα από πράσινα και χρυσά, που αστράφτουν σαν να έχουν φιληθεί από τον ήλιο. Κοιτώντας το πίνακα, νιώθει κανείς ότι είναι περιτριγυρισμένος από την αγκαλιά της φύσης, φέρνοντας στην μνήμη προσωπικές αναμνήσεις από απογεύματα που πέρασε ανανεώνοντας ενέργεια στην ύπαιθρο. Αυτό το έργο τέχνης δεν είναι μόνο μια οπτική απόλαυση· ψιθυρίζει την διαχρονική ομορφιά του φυσικού κόσμου, συνδέοντας το πνεύμα με την ουσία του τόπου και του χρόνου.