Αυτή η κομψή τοπιογραφία αποτυπώνει ένα ήρεμο χωριό δίπλα στον ποταμό, λουσμένο στο απαλό φως του δειλινού. Τα ψηλά πεύκα κυριαρχούν στη σκηνή, με τα υφασμένα κλαδιά τους να αποδίδονται με σίγουρες και ταυτόχρονα ευαίσθητες πινελιές, αποκαλύπτοντας την τεχνική δεινότητα του καλλιτέχνη σε παραδοσιακές μελάνινες τεχνικές εμπλουτισμένες με απαλά χρώματα. Τα σπίτια με τις σκοτεινές στέγες και τους λευκούς τοίχους φωλιάζουν ήσυχα στην όχθη του νερού, περιβαλλόμενα από έναν χαμηλό φράχτη, δημιουργώντας μια γαλήνια και οικεία ατμόσφαιρα. Το νερό αντανακλά απαλούς μπλε και γκρι τόνους, σε αντίθεση με τους γήινους βράχους στο προσκήνιο, καθοδηγώντας το βλέμμα προς τις απομακρυσμένες φιγούρες που προσθέτουν μια σιωπηλή ανθρώπινη παρουσία στο φυσικό περιβάλλον.

Δεξιά, μια κάθετη στήλη κινέζικης καλλιγραφίας ισορροπεί κομψά τη σύνθεση. Το κείμενο, αποδιδόμενο στον ποιητή της δυναστείας Σονγκ Ye Yuan-Su, συμπληρώνει την εικόνα, επικαλούμενο την επαρχιακή γαλήνη και μια αρμονική ζωή — όπου τα τρεχούμενα νερά προστατεύουν την πύλη και τα ψηλά πεύκα προσφέρουν καταφύγιο στα πουλιά της άνοιξης, καλώντας τα να φωλιάσουν και να θρέψουν απογόνους. Αυτή η συνύπαρξη ποίησης και ζωγραφικής αποτελεί βασικό στοιχείο της κινέζικης τέχνης, ενισχύοντας τα θέματα φυσικής προστασίας και προγονικής κληρονομιάς. Ο οπτικός ρυθμός, η λεπτή χρωματική παλέτα και οι κομψές πινελιές δημιουργούν μια διαλογιστική ατμόσφαιρα που καλεί τον θεατή να σταθεί και να βυθιστεί σε αυτή τη διαχρονική σκηνή.