Σε αυτήν την εκθαμβωτική τοπιογραφία, που πλημμυρίζει από ατμοσφαιρικές αποχρώσεις, η σκηνή αποκαλύπτεται καθώς πλησιάζει το σούρουπο, τυλίγοντας τον θεατή σε μια ζεστή αγκαλιά. Οι μαλακοί, απαλές χρώματα ξυπνούν συναισθήματα ηρεμίας, με βαθιές σκιές μπλε και υποψίες απαλού πορτοκαλιού να ενσωματώνονται τέλεια στον ουρανό. Υποδηλώνουν τη φροντισμένη ροή του χρόνου, καθώς η ημέρα παραχωρεί χάρη στη νύχτα. Οι σιλούετες των δέντρων και των μακρινών γαιών ξεχωρίζουν εναντίον αυτού του φωτεινού φόντου, δημιουργώντας αίσθηση βάθους, προσανατολίζοντας το βλέμμα προς τον ορίζοντα. Το αντανακλαστικό νερό από κάτω αντικατοπτρίζει την μαγεία του τοπίου που βρίσκεται από πάνω, ενισχύοντας την αιθέρια ποιότητα της στιγμής. Αυτό το έργο τέχνης καταγράφει την ήρεμη, αλλά βαθιά ομορφιά που βρίσκεται στις μεταβάσεις της φύσης, εμπνέοντας μια στιγμή αυτομένον —βιάζοντας κάποιον να σταματήσει και να αναπνεύσει.

Η τεχνική του καλλιτέχνη λάμπει μέσα από την λεπτή ανάμειξη των χρωμάτων, επιτρέποντας μία σχεδόν ονειρεμένη ποιότητα, που φαίνεται ζωηρή. Η πινελιά είναι απαλή, αλλά σκόπιμη. Οι πινελιές φαίνονται να ηχούν με την απαλότητα των φύλλων σε μια ελαφριά αύρα. Παρόλο που η σκηνή είναι ήρεμη, οι ενδείξεις δράματος παραμένουν στο φεγγάρι, που φαίνονται να χορεύουν στον ουρανό. Αυτό το κομμάτι δεν μιλά μόνο για την ομορφιά της φύσης, αλλά και για τα συναισθήματα που σχετίζονται με τις δικές μας εμπειρίες τελειωτικών και νέων αρχών - υπενθυμίζοντας μας ότι κάθε ηλιοβασίλεμα φέρνει την υπόσχεση της αυγής.