Το έργο παρουσιάζει μια μοναχική φιγούρα που εργάζεται σε ένα εκτεταμένο, αχνά φωτισμένο τοπίο. Το φόντο είναι σε μια πλούσια, γήινη καφέ απόχρωση, που σταδιακά χάνεται στο σκοτάδι, συμβολίζοντας ίσως την άφιξη της νύχτας ή το τέλος μιας ημέρας. Η φιγούρα αυτή, φαίνεται να έχει συλληφθεί σε μια στιγμή εργασίας, είναι ελαφρώς σκυμμένη προς τα εμπρός, διαγράφοντας τις άχρωμες αποχρώσεις της σκηνής. Η στάση της είναι ελαφρώς καμπυλωμένη καθώς χειρίζεται μια μικρή φωτιά. Οι στήλες καπνού ανυψώνονται, προσθέτοντας μια ατμοσφαιρική ποιότητα που τραβά τον θεατή σε αυτόν τον λυκόφως κόσμο. Η πινελιά του Βαν Γκογκ, αν και μινιμαλιστική, φέρει μια ορισμένη ένταση - οι πινελιές είναι ρευστές αλλά σκόπιμες, επιτρέποντας στη φιγούρα και τη φωτιά να αναδείχονται ως κάποια σημεία εστίασης μέσα στη γύρω σκοτεινιά.

Η συναισθηματική απήχηση του έργου είναι αισθητή. Υπάρχει ένα αίσθημα μοναξιάς, σκληρής δουλειάς στην σκοτεινιά, που αντηχεί βαθιά. Εξάπτει μια κερδοφορία και σύνδεση με τα θέματα της εργασίας και της επιμονής. Ιστορικά, αυτή η εργασία αντλεί μια ματιά στα μεταβαλλόμενα αγροτικά τοπία της Γαλλίας και τη ζωή της εργατικής τάξης κατά την εποχή του Βαν Γκογκ. Με τη χαρακτηριστική και συναισθηματική του χρήση παχιών πινελιών, η ζωγραφική υπερβαίνει την απλή αναπαράσταση, προσκαλώντας σε έναν στοχασμό πάνω σε απλούστερους, αλλά συχνά παραγνωρισμένους, χρόνους της ζωής. Αυτό το κομμάτι υπογραμμίζει το ταλέντο του καλλιτέχνη να συλλαμβάνει ανθρώπινα συναισθήματα σε φυσικό φόντο, ζωγραφίζοντας μια σιωπηλή αφήγηση για την προσπάθεια, την επιμονή και τη αδυσώπητη ροή του χρόνου.