Η σκηνή είναι μια ήρεμη απεικόνιση δύο σωρών χόρτου που λούζονται στην απαλότητα του φωτός του τέλους του καλοκαιριού. Η μεγαλύτερη σωρός, με τις χρυσές τόνους της, φαίνεται να λάμπει ενάντια στο απαλό φόντο ενός ομιχλώδους ουρανού. Αυτή η αχλύ προσδίδει μια ονειρεμένη ποιότητα στο έργο, υποδεικνύοντας τη δεξιοτεχνία του Monet στη χρήση του φωτός και του χρώματος, που μεταφέρει το θεατή σε ένα ζεστό, παστωμένο τοπίο. Οι απαλές πινελιές δημιουργούν μια υφή που μεταφέρει την υλική παρουσία του χόρτου. Σχεδόν μπορείτε να νιώσετε τη δυσκολία κάτω από τα δάχτυλά σας, με την οσμή της γης και του χόρτου να αιωρείται στον αέρα. Στο βάθος, οι στίγματα δέντρα υποδηλώνουν βάθος και ηρεμία, προσκαλώντας έναν να περιπλανηθεί στη γραφική ύπαιθρο.

Η παλέτα χρωμάτων είναι ένας εκλεπτυσμένος συνδυασμός ζεστών χρυσών, απαλών πράσινων και ήπιοι ροζ τόνων, δημιουργώντας μια αρμονική και φιλόξενη ατμόσφαιρα. Η εργασία του πινέλου του Monet, χαρακτηρισμένη από χαλαρωτικές και εκφραστικές πινελιές, δεν παγιδεύει μόνο την ουσία του φωτός αλλά και την φευγαλέα στιγμή της ημέρας που μετατρέπεται σε νύχτα. Αυτός ο πίνακας προσφέρει μια ήσυχη στιγμή αναστοχασμού εν μέσω της φυσικής ομορφιάς—μπορείτε σχεδόν να ακούσετε το απαλό ψιθύρισμα των φύλλων και το μακρινό τραγούδι των πουλιών στο ηλιοβασίλεμα. Μιλάει για έναν χρόνο και μέρος όπου η φύση κυριαρχεί, προτρέποντάς μας να σταματήσουμε και να εκτιμήσουμε τις απλές ευχαρίστησες της ζωής, που έχουν αιχμαλωτισθεί για πάντα σε αυτήν την αριστοτεχνική απεικόνιση του τέλους του καλοκαιριού.