Στο θέμα αυτό, ο θεατής αναδύεται άμεσα στη ήρεμη ζωή της υπαίθρου. Η σύνθεση διαρθρώνεται με έναν πλάγιο τοίχο που εκτείνεται στο βάθος, δημιουργώντας μια αίσθηση βάθους. Αριστερά, μια μορφή πηγαίνει μέσα από το χόρτο, παρακινώντας τον επίμονο αλλά ήρεμο ρυθμό της αγροτικής ζωής. Τα σπίτια, με τις ανόμοιες στέγες τους, στέκονται σαν φρουροί μιας ειρηνικής ύπαρξης, περιτριγυρισμένα από πυκνά δέντρα και θάμνους που φαίνονται να αναβλύζουν ζωή.

Η καλλιτεχνική τεχνική του Βαν Γκογκ λάμπει μέσα από τις τολμηρές, εκφραστικές γραμμές και μέσω ενός περίπλοκου παιχνιδιού φωτός και σκιάς. Οι γραμμές του προσλαμβάνουν την ουσία της φυσικής υφής, ενώ η ποικιλία στο πάχος των γραμμών προσθέτει δυναμική στο έργο. Η χαρακτηριστική του χρήση απαλών τόνων προάγει μια ήρεμη ατμόσφαιρα—όμως, εν μέσω αυτής της ησυχίας, υπάρχει μια αίσθηση επείγοντος στη κίνηση της μορφής, που υποδηλώνει τις ακούραστες προσπάθειες των αγροτών. Η αίσθηση της νοσταλγίας και της επιθυμίας για πιο απλούς, ριζωμένους καιρούς διατρέχει το έργο, αντηχώντας τις επιθυμίες του Βαν Γκογκ για σύνδεση με τη γη και τους ρυθμούς της.