W tym sugestywnym krajobrazie widz od razu wciągany jest w spokojne życie wiejskie. Kompozycja rozwija się z wiejskim murem, który ciągnie się w dal, tworząc poczucie głębi. Po lewej stronie postać wędruje przez trawę, wywołując żmudny, ale spokojny rytm wiejskiego życia. Domy, z ich nierównymi dachami, stoją jak strażnicy spokojnego istnienia, otoczone bujnymi drzewami i krzewami, które wydają się świecić życiem.

Technika artystyczna Van Gogha lśni w jego odważnych, ekspresyjnych liniach i skomplikowanej grze światła i cienia. Pociągnięcia pędzla przypominające tusz uchwycają istotę tekstur natury, podczas gdy zróżnicowanie grubości linii dodaje dynamiki dziełu. Jego charakterystyczne, stonowane kolory tworzą spokojną atmosferę - jednak wśród tego spokoju istnieje poczucie pilności w ruchu postaci, sugerujące niestrudzone wysiłki wiejskich pracowników. Uczucie nostalgii i pragnienia prostszych, bardziej osadzonych czasów przesiąka całe dzieło, echo pragnień Van Gogha o połączeniu z ziemią i jej rytmami.