Σε αυτό το μαγευτικό τοπίο, η ήρεμη ροή του ποταμού Σηκουάνα ευχαριστεί τον θεατή με τις ήπιες καμπύλες της, αντανακλώντας την απαλότητα του συννεφιασμένου ουρανού επάνω. Η πινελιά του Μονέ είναι προφανώς ελαφριά και αέρινη, με πιτσιλιές χρώματος να χορεύουν πάνω στον καμβά. Η λαμπερή επιφάνεια του νερού φαίνεται σχεδόν ζωντανή, κυματίζει με εφήμερες αναλαμπές φωτός. Οι δύο ιστιοφόρες γλιστρούν κομψά κατά μήκος του νερού, οι λευκές τους βάρκες αιχμαλωτίζουν τη μαλακή αύρα-μια πρόσκληση για να ξεκινήσεις ένα ήρεμο ταξίδι σε αυτό το γραφικό περιβάλλον.

Στη όχθη του ποταμού, το πλούσιο πράσινο, με ομάδες δέντρων και γοητευτικά σπίτια στο φόντο, δημιουργεί μια αρμονική εικόνα. Ο Μονέ παίζει με την αλληλεπίδραση του φωτός και της σκιάς, προσθέτοντας βάθος και ζωντάνια στη σκηνή. Αυτά τα σπίτια, με τις ζεστές, γήινες αποχρώσεις τους σε αντίθεση με την φρεσκάδα του νερού, μιλούν για την ήρεμη συνύπαρξη της ανθρώπινης κατοικίας και της φύσης. Το πλούσιο χόρτο καλύπτει την όχθη, προσκαλώντας τους θεατές να φανταστούν τον απαλό ήχο των φύλλων και τον ηρεμιστικό ήχο του νερού που κτυπά την ακτή, προκαλώντας ένα αίσθημα ειρήνης που ίσως ήταν μια ανακούφιση για τον καλλιτέχνη από τη θορυβώδη ζωή στο Παρίσι, νιώθοντας αυτή την ηρεμία σε κάθε κίνηση πινέλου που έκανε.