Ο καμβάς αστράφτει, μια απόδειξη της ικανότητας του καλλιτέχνη να αποτυπώσει την ουσία του φωτός στο νερό. Η σκηνή ξετυλίγεται με μια απαλή έκταση λιμνοθάλασσας, που αντικατοπτρίζει τον απέραντο ουρανό από πάνω. Μια ζεστή, χρυσή λάμψη αναδύεται από τον ορίζοντα, ένας λαμπερός ήλιος μόλις ορατός, βάφοντας τα σύννεφα σε αποχρώσεις ροδάκινου και ροζ. Τα πλοία, οι κεντρικοί παίκτες σε αυτό το πορτρέτο, φαίνονται να γέρνουν στη δουλειά τους, τα πανιά τους να συλλαμβάνουν το απαλό φως του πρωινού. Οι πινελιές, χαλαρές αλλά στοχευμένες, προκαλούν μια αίσθηση κίνησης — το απαλό χτύπημα των κυμάτων, το αργό τράβηγμα των διχτυών, η ήσυχη βιομηχανία των ψαράδων. Η συνολική διάθεση είναι γαλήνια ομορφιά, μια στιγμή ανασταλμένη στο χρόνο. Σχεδόν ακούω το απαλό στρίγκλισμα των πλοίων και τις μακρινές φωνές των γλάρων. Είναι ένα μέρος όπου θα χανόμουν ευτυχώς.