Το έργο αποτυπώνει μια αιθερική σκηνή νερού, όπως αν ένα όνειρο είχε χυθεί πάνω στον καμβά. Οι ζωντανές αντανακλάσεις δημιουργούν μια μαγευτική αλληλεπίδραση μεταξύ αποχρώσεων μπλε, πράσινου και σπασμένων ζεστών κίτρινων και ροζ. Ο Μονέ, με τον εκλεπτυσμένο του τρόπο, κατάφερε να μεταφράσει την ήρεμη ομορφιά και τη ρευστότητα μιας λίμνης με νύμφες σε μια δίνη χρωμάτων. Κάθε πινελιά φαίνεται να χορεύει στην επιφάνεια, προσκαλώντας τον θεατή να πλησιάσει, σχεδόν όπως αν μπορούσε να βυθιστεί σε αυτόν τον μαγευτικό κόσμο. Η απουσία λεπτομερειών μπορεί να απογοητεύσει ορισμένους, ωστόσο, προάγει μια στοχαστική συναισθηματική αντήχηση, ενθαρρύνοντας την ερμηνεία του κόσμου όχι μόνο μέσω εικόνων αλλά και μέσω συναισθημάτων και αισθήσεων. Σε αυτό το κομμάτι, κάθε στρώμα χρώματος ψιθυρίζει την ουσία της ειρήνης και την ομορφιά που βρίσκεται σε περαστικά σχέδια.

Αυτό το κομμάτι αναδεικνύει συναισθηματική βάθος· προκαλεί συναισθήματα γαλήνης και ευαίσθητης προσωρινότητας της φύσης. Το ιστορικό πλαίσιο είναι σημαντικό εδώ. Ο Μονέ, μια κεντρική μορφή στην ιμπρεσιονιστική κίνηση, επηρεάστηκε βαθιά από την μεγαλοπρέπεια του κήπου του στο Τζιβερνί. Ο πίνακας ενσωματώνει την καινοτόμο τεχνική του 'plein air', αντανακλώντας ζωντανά την επίδραση του φωτός και την μεταβαλλόμενη ποιότητά του πάνω στην επιφάνεια του νερού. Η απουσία λεπτομερειών μπορεί να αναστατώσει κάποιους· ωστόσο, αυτό προκαλεί μια στοχαστική συναισθηματική αντήχηση, ενθαρρύνοντας την ερμηνεία του κόσμου όχι μόνο μέσω εικόνων αλλά και μέσω συναισθημάτων και αισθήσεων. Σε αυτό το κομμάτι, κάθε στρώμα χρώματος ψιθυρίζει την ουσία της ειρήνης και την ομορφιά που βρίσκεται σε περαστικά σχέδια.