Αυτή η εικονογράφηση παρουσιάζει μια πειστική αφήγηση μέσω της απεικόνισης μιας μοναχικής φιγούρας: ενός κουρασμένου γέροντα με σκυμμένο μέτωπο, ο οποίος φαίνεται να διασχίζει ένα έρημο τοπίο. Φορεμένος με απλές ρόμπες που ρέουν γύρω από το εύθραυστο σώμα του, οι καμπύλες του ώμου του μεταφέρουν ένα συντριπτικό βάρος, τόσο σωματικό όσο και συναισθηματικό. Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί μια ήπια παλέτα χρωμάτων, επικεντρωμένη κυρίως σε γκρι και μαύρους τόνους, που ενισχύει την αίσθηση της έρημης και απελπισίας. Το φόντο δείχνει έναν σκοτεινό ουρανό, ελαφρώς φωτισμένο από απειλητικά νέφη, προσθέτοντας στην σκοτεινή ατμόσφαιρα της σκηνής. Εστιάζοντας σε αυτή τη μοναχική φιγούρα στο μέσον μιας ευρύχωρης κενότητας, ο καλλιτέχνης προσκαλεί τους θεατές να εξετάσουν τα θέματα της απομόνωσης και της πάλης—ίσως ακόμη και της θνητότητας.

Οι λεπτομέρειες του εικονογραφήματος είναι εντυπωσιακές; το παιχνίδι του φωτός και της σκιάς δημιουργεί βάθος, ιδιαίτερα στα φθαρμένα χαρακτηριστικά του χαρακτήρα και τις υφές των ρούχων του. Καθώς κοιτάζει στο βάθος, αρχίζει να διαφαίνεται μια αίσθηση αποφασιστικότητας αναμεμειγμένη με παραίτηση, προκαλώντας μια σωματική αντίδραση στο κοινό. Στην περιφέρεια, σκιώδεις φιγούρες πλασμάτων φαίνεται να περιμένουν, προκαλώντας μια αίσθηση κινδύνου ή απειλής που ενισχύει την γενική ένταση. Το ενδιαφέρον είναι ότι η γοητεία Συνίσταται όχι μόνο στην τεχνική δεξιοτεχνία του έργου, αλλά και στο πώς κάθε στοιχείο συνεργάζεται ώστε να αφηγηθεί μια ιστορία επιβίωσης απέναντι στις αντιξοότητες, δημιουργώντας με αυτόν τον τρόπο έναν αέρα που είναι γεμάτος από συναισθηματική πολυπλοκότητα.