Σε αυτήν την συναρπαστική σκηνή, ο θεατής μεταφέρεται σε μια πολυάσχολη στιγμή στην Pont de l'Europe κοντά στο Gare Saint-Lazare. Οι απαλές πινελιές του Μονέ δημιουργούν μια ατμόσφαιρα γεμάτη φως και κίνηση, όπου οι θύελλες ατμού ανεβαίνουν από τις ατμομηχανές, τυλίγοντας το προσκήνιο. Το παιχνίδι του φωτός μέσα από την ομίχλη τονίζει την δυναμική αστική ζωή του Παρισιού στα τέλη του 19ου αιώνα, σαν να αιχμαλωτίζει μια παροδική στιγμή που ταλαντεύεται μεταξύ της πραγματικότητας και της εντύπωσης. Η παλέτα κυριαρχείται από ανοιχτές αποχρώσεις—απαλά μπλε και γκρίζα, αναμεμειγμένα με ζεστά καφέ και θαμπά πράσινα—που ζωγραφίζουν την αίσθηση μιας δροσερής, ομιχλώδους ημέρας, χαρακτηριστικής της Παρισινής φθινόπωρο.

Η ισχυρή διαγώνια σύνθεση οδηγεί το βλέμμα προς τη κεντρική γέφυρα, περίπλοκη στις αρχιτεκτονικές λεπτομέρειές της, η οποία πλαισιώνει την έντονη δραστηριότητα παρακάτω. Οι φιγούρες, αν και έχουν περιοριστεί σε απλούς περίγραμμα, μεταφέρουν μια αίσθηση κίνησης; ένας περαστικός φαίνεται χαμένος στις σκέψεις του ενώ ένα κόκκινο φανάρι προσθέτει μια πινελιά χρώματος, εδραιώνοντας τον καμβά. Η αναπαράσταση του ατμού που στροβιλίζεται και αιωρείται στον αέρα προκαλεί συναισθήματα τόσο νοσταλγικά όσο και αιθέριες αναμνήσεις, υπενθυμίζοντας μας τις γρήγορες αλλαγές που επηρεάζουν τη ζωή της πόλης κατά τη διάρκεια της βιομηχανικής επανάστασης. Αυτό το έργο δεν γιορτάζει μόνο τη φυσική ομορφιά και την βιομηχανική πρόοδο, αλλά προσκαλεί επίσης τον θεατή να σκεφτεί την διασταύρωση της ανθρωπότητας και του σύγχρονου κόσμου.