Αυτό το εκφραστικό θαλασσογραφικό έργο αποτυπώνει ένα μοναχικό ιστιοφόρο που κόβει χάρη τα ταραγμένα νερά, με τα φουσκωμένα πανιά του να αιχμαλωτίζουν το απαλό, χρυσό φως της αυγής ή του δειλινού. Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί δεξιοτεχνικά μια λεπτή ισορροπία φωτός και σκιάς για να δημιουργήσει μια φωτεινή ατμόσφαιρα που είναι ταυτόχρονα ήρεμη και απέραντη. Η μακρινή ακτή, πλαισιωμένη από ομιχλώδεις λόφους και ένα διακριτικό σύμπλεγμα κτιρίων, αγκυρώνει τη σύνθεση και προσκαλεί τον θεατή να φανταστεί την ήσυχη ζωή πέρα από τα κύματα.

Η χρωματική παλέτα κυριαρχείται από ψυχρά μπλε και απαλούς πράσινους τόνους που κυματίζουν πάνω από τη θυελλώδη θάλασσα, σε έντονη αντίθεση με τους ζεστούς, σχεδόν κεχριμπαρένιους τόνους που φωτίζουν τα σύννεφα και τα πανιά του πλοίου. Οι πινελιές είναι ρέουσες αλλά ακριβείς, προκαλώντας αίσθηση κίνησης και τις μεταβαλλόμενες διαθέσεις του ωκεανού. Συναισθηματικά, ο πίνακας προκαλεί αισθήματα περιπέτειας, μοναξιάς και του αιώνιου δεσμού μεταξύ ανθρώπου και θάλασσας. Στο ιστορικό ναυτικό πλαίσιο, πιθανότατα αντανακλά τις ναυτικές εξερευνήσεις ή το εμπόριο του 19ου αιώνα, δείχνοντας τον βαθύ σεβασμό του καλλιτέχνη προς τη δύναμη και την ομορφιά της φύσης.