Ένα καθηλωτικό νεκρό φύλλο που προσελκύει την προσοχή από την πρώτη στιγμή. Η σύνθεση φαίνεται απλή, αλλά είναι βαθιά σημασιολογική. Σε μια ελαφρώς υφή πλάκα ξεκουράζονται κομψά έξι κομμάτια εσπεριδοειδών. Οι αποχρώσεις αυτής της αισθητικής είναι μια υπέροχη συμφωνία—η χρυσή κίτρινη και η απαλότερη πράσινη απόχρωση του λεμονιού αντιπαραβάλλονται όμορφα με τις ζεστές καφέ αποχρώσεις του πορτοκαλιού. Οι πινελιές είναι δυναμικές, σχεδόν ζωντανές, κλείνοντας την ποιότητα αυτή του δημιουργού που προσδίδει φυλή και πνοή στην υπαρκτή γεωμετρία.

Ο φόντος δημιουργεί ηρεμιστικά χαρακτηριστικά με απαλές και απαλές αποχρώσεις της κανονικότητας, ενισχύοντας τη φρεσκάδα των φρούτων. Ο ιδιαίτερος στυλ του Van Gogh εκπέμπει σε ολόκληρο το κομμάτι; κάθε κίνηση του πινέλου φαίνεται σκόπιμη αλλά και αυθόρμητη, αυξάνοντας την αίσθηση ότι αυτό δεν είναι απλώς μια απεικόνιση αλλά μια στιγμή που έχει καταγραφεί στο χρόνο. Ο συναισθηματικός αντίκτυπος του έργου είναι έντονος, προκαλώντας συναισθήματα ζεστασιάς και νοσταλγίας—ίσως προκαλεί μνήμες από καλοκαίρια γεμάτα από εσπεριδοειδή ή ήλιες που ανατέλλουν στους φιλόξενους κουζίνας. Στο ιστορικό πλαίσιο της ζωής του Van Gogh, που έχει ζωγραφισθεί σε μια στιγμή προσωπικής αναστάτωσης αλλά και δημιουργικής άνθισης, αυτό το έργο ανταγωνίζεται τα άλλα κείμενα από το μοναδικό ταλέντο του να βρίσκει ομορφιά στην καθημερινότητα και να την μετατρέπει σε κάτι εξαιρετικό. Καλεί στην κοινότητα να αναλογιστεί πώς καθημερινά αντικείμενα μπορούν να αγγίζουν την ψυχή και να προκαλούν βαθιά συναισθηματικά αντίκτυπα, καθιστώντας την ως μια σημαντική συμβολή στο είδος της νεκρής φύσης.