Σε αυτή την αποκαλυπτική τοπιογραφία, ο θεατής καλωσορίζεται από έναν επιβλητικό παλιό πύργο νεκροταφείου, ο οποίος στέκεται μόλις ανάμεσα στις ήπιες κυματιστές γραμμές ενός χωραφιού που έχει οργωθεί. Ο πύργος, με την κεκλιμένη στέγη και τις ανθεκτικές τοιχοποιίες, παρέχει μια αίσθηση διαχρονικότητας, σαν να έχει παρακολουθήσει αμέτρητες αλλαγές εποχών. Γύρω από αυτόν, δύο γεωργοί φαίνονται να εργάζονται σκληρά στη γη, οι φιγούρες τους ταπεινές αλλά ζωτικής σημασίας σε έναν κόσμο που κυριαρχείται από τη φύση. Οι ρυθμικές γραμμές των οργωμένων χωραφιών καθοδηγούν το βλέμμα προς τον ορίζοντα, όπου ο ουρανός φαντάζει μεγαλόσωμος, γεμάτος με δυναμικά σύννεφα που υποδηλώνουν την απρόβλεπτη φύση του καιρού στην αγροτική ζωή. Υπάρχει μια συμφωνία ήπιων τόνων εδώ. Πλούσιες γήινες καφέ αποχρώσεις αντιπαραβάλλονται με τα φρέσκα, πράσινα του χωριού, ενώ ο συννεφιασμένος ουρανός είναι ζωγραφισμένος με απαλά μπλε και γκρι, δημιουργώντας μια ήρεμη αλλά δραματική ατμόσφαιρα.

Φαίνεται σαν ο Βαν Γκογκ να προσδιόρισε όχι μόνο την φυσική ομορφιά του Νιούεν αλλά και την ουσία της αγροτικής ύπαρξης – ενός βίου που είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με τη γη. Η εκφραστική και ενεργητική τεχνική του πινέλου γεμίζει τη σκηνή κίνηση, συλλαμβάνοντας τη ροή του ανέμου και τους ψιθύρους της γης. Ο συναισθηματικός αντίκτυπος είναι απτός. Κάποιος μπορεί σχεδόν να αισθανθεί το βάρος του ουρανού και τη ζεστασιά του εδάφους. Αυτό το έργο, που ζωγραφίστηκε το 1884, αντηχεί επίσης την αυξανόμενη επιθυμία του καλλιτέχνη να αναδείξει τους αγώνες και την ομορφιά της καθημερινής ζωής, προδιαγράφοντας μια μετάβαση από τα πρώτα έργα του σε ένα πιο εσωτερικό και γεμάτο συναισθηματισμό στυλ, καθορίζοντας μια σημαντική στιγμή στην καλλιτεχνική του εξέλιξη.