De schilderij vangt een charmante arrangement van bloemen, die uit een levendige blauwe kan stroomt; hun kleuren zijn een viering van de schoonheid van het leven. Gedurfde penseelstreken creëren een gevoel van beweging, alsof de bloemen dansen in de zachte bries—een gevoel dat het doek overstijgt. De zachte, bijna impressionistische achtergrond complementeert de boeket, benadrukt de levendige rode, gele en blauwe tinten van de bloemen en nodigt de kijker uit om zich te verdiepen in deze levendige bloemenarrangement.

De kleurkeuze is bijzonder overtuigend; warme tinten resoneren met een onderliggende vreugde, mogelijk reflecterend op de essentiële vitaliteit van de natuur zelf. Dit is niet alleen een stilleven; het is een tableau dat gevoelens van warmte, nostalgie en zelfs liefde oproept. In een historische context was Renoir een sleutelfiguur in de impressionistische beweging, en hier gebruikt hij technieken die de vergankelijkheid van schoonheid benadrukken—herinnerend aan de fragiele natuur van het leven.