In deze veelzeggende schilderij ligt de focus op een paar versleten schoenen, die een verhaal van arbeid en volharding belichamen. De schoenen zijn afgebeeld met sterke, textuurrijke penseelstreken die de ruwheid van hun leer vastleggen. Je kunt de geschiedenis voelen die in ze is geworteld; ze vertellen verhalen over talloze mijlen die zijn afgelegd en de moeilijkheden die zijn ondervonden. De loshangende veters wijzen op momenten van rust of contemplatie tijdens een zware werkdag. Het gedempte kleurenpalet van bruinen en grijzen voegt een sombere, introspectieve sfeer toe, waardoor de kijker wordt verankerd in een moment dat zowel persoonlijk als universeel lijkt.

De compositie benadrukt de schoenen met een zachte, bijna etherische achtergrond die in onduidelijkheid vervaagt, waardoor de blik van de kijker direct naar de centrale objecten kan worden geleid. Het spel van licht en schaduw versterkt de driedimensionale kwaliteit van de schoenen, waardoor ze tastbaar en uitnodigend aanvoelen. Van Goghs emotionele penseelstreken blazen leven in deze levenloze objecten, waardoor een gevoel van empathie en verbinding wordt opgeroepen. Dit werk, dat in 1886 werd gemaakt, weerspiegelt de interesse van de kunstenaar in de menselijke toestand en de worstelingen van het alledaagse leven, en dient als een aangrijpende herinnering aan de schoonheid die in het alledaagse te vinden is.