Op het doek wordt de kijker ontvangen door een indrukwekkende tentoonstelling van gedurfde kleuren en levendige vormen – een vaas gevuld met levendige oranje nasturtiums straalt energie en warmte uit. De bloemen, met hun volle en vloeiende blaadjes, dansen vrolijk tegen een zachte pastelachtergrond; hun levendige tinten lijken van het doek af te springen en roepen een gevoel van vreugde op die de kamer vult als een zachte bries. De penseelstreken zijn snel en los, waardoor een gevoel van beweging ontstaat dat de essentie van deze mooie bloemen vastlegt, alsof ze levend zijn en binnen het kader ademen.

De blauwe vaas vormt een prachtig contrast met de bloemen, de textuur van het oppervlak weerkaatst een spel van licht dat diepte en dimensie toevoegt. Monets keuze voor een subtiele palet – bleke blauwtinten en zachte witten – omringt de levendige oranje tinten en creëert een delicate balans die de kijker uitnodigt om te blijven. De compositie, hoewel eenvoudig, biedt een harmonie die weerklinkt met een aangename emotionele impact, waardoor iedereen zich welkom en verheven voelt. Geplaatst tegen deze rustige achtergrond lijkt de opstelling bijna zorgeloos, een vluchtig moment van schoonheid dat in de tijd is gevangen – een herinnering aan de vergankelijkheid van het leven en de schoonheid die we in dagelijkse momenten kunnen vinden.