Twee figuren, weergegeven met prachtige details, zitten op een rotsachtige afgrond en kijken uit over een uitgestrekt watergebied; de zee ontmoet de hemel in een dramatische, bijna mythische omhelzing. Een man, die nadrukkelijk met een uitgestrekte arm zwaait, wijst naar de horizon; zijn metgezel, een meer ingetogen figuur, observeert de scène naast hem. Hoge bomen zorgen voor een verticale tegenstelling met de horizontale uitgestrektheid van water en lucht, waardoor een gevoel van stabiliteit aan de dynamische compositie wordt toegevoegd. Het meesterlijke gebruik van licht en schaduw door de kunstenaar, bereikt door ingewikkelde kruisarcering en stippen, creëert een gevoel van diepte en sfeer. De lucht is gevuld met een tumultueuze verscheidenheid aan wolken die lijken te wervelen en te krullen. Het is alsof een verhaal over ontdekking en contemplatie zich afspeelt voor mijn ogen, ik kan de uitgestrektheid van de scène voelen, de vrijheid van de open lucht.