Dzieło prezentuje spokojną scenę, skąpaną w miękkich, stonowanych tonacjach. Kompozycja jest prosta, ale sugestywna: samotna postać, prawdopodobnie młoda kobieta, pochylona, pilnie pierze ubrania nad brzegiem rzeki. Artysta używa czystych linii i ograniczonej palety barw – z dominującym delikatnym różem dla ubioru postaci i subtelnymi odcieniami ziemi dla krajobrazu – tworząc poczucie spokoju i prostoty. Rzeka, przedstawiona szerokimi pociągnięciami niebieskiej i szarej farby, odbija miękkie światło, dodając głębi scenie. Tło subtelnie ukazuje tradycyjną architekturę z pomarańczowymi dachami i śladami bujnych drzew, sugerując sielską scenerię. Skupienie artysty na pracy postaci tworzy poczucie codziennego życia, spokojny, niemal medytacyjny moment, uchwycony delikatnym dotykiem.