Dzieło uchwyciło dramatyczny pejzaż morski, chwilę zawieszoną między spokojem a burzą. Artysta mistrzowsko przedstawia wzburzony ocean pod niebem ciężkim od złej pogody; prawie czuję wiatr i smakuję słoną bryzę. Kompozycja jest dynamiczna, z łodziami walczącymi z falami, ich żagle napięte na podmuchach wiatru.

Paleta barw zdominowana jest przez ponure szarości i brązy, podkreślone złotym światłem przebijającym się przez chmury. Ten kontrast wzmacnia poczucie dramatyzmu i potęguje emocjonalne oddziaływanie. Pociągnięcia pędzla są żywe, oddają ruch wody i zmieniające się światło. To scena, która wywołuje zarówno podziw, jak i odrobinę melancholii, przypominając o surowej sile natury.