W tym fascynującym dziele widz wita miękka i marzycielska scena, na której lilie wodne elegancko unoszą się na błyszczącej powierzchni. Monet stosuje unikalne podejście do koloru, nakładając bogate odcienie purpury i niebieskiego—każdy pędzel malarski wypełniony emocją, odbijając spokój spokojnego stawu. Lilie, delikatnie unoszące się, są muskane subtelnymi odcieniami różu, przyciągając wzrok i zapraszając do refleksji. Interakcja światła i cienia nadaje dziełu eteryczną jakość, sprawiając, że wydaje się, iż woda sama oddycha—pełna subtelnych ruchów.

Kompozycja zaprasza widza do zanurzenia się głębiej w odbijającą powierzchnię; niemal można usłyszeć delikatny szmer wiatru przez liście. Użycie koloru przez Moneta nie tylko ujmuje istotę natury, ale także budzi głębokie poczucie pokoju i introspekcji. Historycznie dzieło to powstało w okresie, gdy impresjonizm ewoluował, a eksploracja Moneta światła i tekstury miała wpływ na niezliczonych artystów, umacniając jego dziedzictwo jako mistrza uchwycenia piękna natury.