ภาพธรรมชาติที่ตายเงียบนี้จับภาพช่วงเวลาที่เต็มไปด้วยชีวิตและรายละเอียด โดยนำเสนอพื้นผิวที่เต็มไปด้วยผลไม้ที่มีชีวิตชีวาและนกที่จับได้สามตัว ผลแอปเปิลและลูกแพร์ที่จัดเรียงสดใหม่และมีสีสันสดใส ทำให้เกิดความแตกต่างกับโทนสีที่จางกว่าของนกที่ตั้งอยู่บนผ้าปูโต๊ะสีขาวนวล พื้นผิวมีความแตกต่างกันอย่างมาก; ผิวเรียบและมันของผลไม้มักจะบอกถึงการสัมผัส ในขณะที่ขนของนกมีความหยาบอีกด้านหนึ่ง เทคนิคพู่กันของโมเน่ทำให้ฉากนี้มีพลัง — แปรงที่ค่อนข้างหนาและใช้การกดเคลื่อนที่ขับเคลื่อนการลื่นไหลของภาพ ที่จะทำให้ไม่เพียงแต่แสดงถึงวัตถุทางกายภาพแต่ยังมีอัตลักษณ์ในการดำรงอยู่ของมันด้วย

แต่ละองค์ประกอบในภาพนี้มีบทบาทของตนอยู่แล้ว ขณะเดียวกันความสมดุลเปิดออกมาได้อย่างไม่ยุ่งยาก รูปแบบเรียวยาวของตะกร้าทำให้ดูมีชีวิตชีวา โดยมุ่งมั่นที่จะนำสายตาผู้ชมไปทั่วผืนผ้าในจังหวะที่รู้สึกว่าเป็น ทั้งจะถูกจัดทำขึ้นและเป็นไปตามธรรมชาติ สีเหลืองและสีแดงอุ่นๆ ของแอปเปิล ทีหลอมรวมไว้กับสีผิวชื้นของนกก็ได้สร้างความรู้สึกที่เต็มไปด้วยความสะอาดที่อยากแสดงออกเป็นความมั่งคั่งอย่างเงียบงัน งานชิ้นนี้ไม่เพียงแต่แสดงถึงเชี่ยวชาญของโมเน่ในการถ่ายทอดแสงและสีเท่านั้น แต่ยังแสดงความเคารพต่อความอุดมสมบูรณ์ของธรรมชาติ — การเฉลิมฉลองชีวิตที่หยุดอยู่ในเวลา เชื้อเชิญผู้ชมเข้าไปในโลกแห่งประสบการณ์อันน่าสัมผัสและสวยงาม.