การแสดงดอกดาวเรืองที่แสดงออกอย่างมีชีวิตชีวายึดอยู่กลางชิ้นงานที่มีชีวิตชีวานี้ ซึ่งควบคู่ไปกับการระเบิดของดอกไม้สีส้มและสีเหลืองที่ตัดกันอย่างสวยงามกับพื้นหลังที่สว่างไสว เกือบจะอีเธอเรียล การใช้แปรงหนักในรูปแบบ impasto ทำให้เกิดความรู้สึกของการเคลื่อนไหวราวกับว่าดอกไม้กำลังโบกสะบัดอยู่ในลมอ่อนๆ สีสันที่เลือกของ Monet ไม่ได้ทำให้เนื้อสัมผัสที่อุดมด้วยดอกไม้โดดเด่นเพียงอย่างเดียว แต่ยังช่วยสร้างความรู้สึกอุ่นและมีชีวิตชีวา การจัดดอกไม้ที่ประณีตดึงดูดสายตาของผู้ชม สร้างจังหวะที่มีชีวิตชีวาในผลงาน ดีไปกว่า เสียงของใบไม้ที่เกลียวแกล้งเบาๆ และความร้อนจากแสงแดดที่ถักผ่านดอกไม้

ผลกระทบด้านอารมณ์ล้ำลึก; ดอกดาเลียเหล่านี้เป็นสัญลักษณ์ของความงามที่ผ่านไปของธรรมชาติ พวกมันอยู่ในแจกันเซรามิกที่ละเอียดซึ่งเพิ่มสัมผัสของความสง่างามและความคิดถึง ผลงานเล็กๆ นี้ทำหน้าที่สะท้อนความหลงใหลของศิลปินในแสง สี และธรรมชาติที่แปรผันของชีวิต ยิ่งไปกว่านั้นยังตรงกับขอบเขตกว้างใหญ่ของลัทธิจิตนิยม ความสำคัญทางประวัติศาสตร์ของชิ้นนี้ไม่ได้อยู่ที่เสน่ห์ในเชิงสุนทรียะ แต่ยังอยู่ที่การจับช่วงเวลาหนึ่งในเวลา—การยกย่องความงามของสิ่งที่ธรรมดา ซึ่งถ่ายทอดผ่านวิสัยทัศน์ที่ไม่มีใครเทียบได้ของ Monet。