ในฉากที่น่าหลงใหลนี้ ผู้หญิงสาวคนหนึ่งนั่งอยู่ท่ามกลางพรมผืนใหญ่ของหญ้าและดอกไม้ สวมชุดสีชมพูอ่อนที่ผสมผสานอย่างกลมกลืนกับสิ่งแวดล้อม แสงแดดนุ่มนวลส่องผ่านหลังคาด้านบน กระจายความอบอุ่นที่ห่อหุ้มเธอไว้ ผ้าบางเบาของชุดของเธอสั่นไหวเบา ๆ สอดคล้องกับดอกไม้ที่อ่อนโยนที่กระจายอยู่รอบตัวเธอ ขณะเธออ่าน ความสงบของช่วงเวลานี้ชัดเจน; เสียงกระซิบของใบไม้และเสียงนกร้องที่ไกลๆ สร้างเมโลดี้ที่เงียบสงบเกือบจะรู้สึกได้

ศิลปินใช้พาเลตสีอ่อนพร้อมพู่กันที่ละเอียดอ่อนซึ่งถ่ายทอดทั้งการเคลื่อนไหวและความสงบ สีเขียวอ่อนและสีชมพูพาสเทลทักทอเข้าด้วยกัน โดยจับภาพความงามที่ไม่ถาวรของฤดูใบไม้ผลิ ขอบที่คลุมเิลยเล็กน้อยทำให้ผลงานมีคุณภาพใกล้เคียงกับความฝัน นำผู้ชมเข้าสู่สภาวะความสงบ ความสามารถของโมเน่ในการจับภาพช่วงเวลางดงามที่ไม่ถาวรนี้สะท้อนถึงอย่างลึกซึ้ง ดึงดูดความสนใจไปที่ความอบอุ่นและสบายของฉากนี้ ปลุกความทรงจำส่วนตัวเกี่ยวกับบ่ายที่เงียบสงบที่ใช้เวลาอยู่ในอ้อมกอดของธรรมชาติ