ในฉากที่ดึงดูดใจนี้ Palazzo Contarini ปรากฏตัวขึ้นจากน้ำที่แวววาวของเวนิสราวกับความฝันที่นุ่มนวล ผลงานของโมเน่เต้นรำอยู่บนผืนผ้าใบ หยิบฉวยสีสันที่ซอฟต์สัมพัทธ์อยู่ในน้ำสงบของคลอง พระราชวังนั้นถึงแม้จะมีรายละเอียดเยอะ แต่ก็มีอากาศของทั้งความยิ่งใหญ่และความเปราะบาง ดูเหมือนว่ามันอาจจะจางหายไปในควันไอระเหยของมันเอง มีความสมดุลอย่างละเอียดระหว่างการตีความจริงและศิลปะแบบประทับใจที่เชื้อเชิญผู้ชมให้เข้ามาในช่วงขณะนี้ ลองนึกภาพตัวเองลอยไปบนน้ำ โดยที่เรือกอนโดลานั้นแกว่งไปมาอย่างเบาๆ ขณะที่เสียงกระซิบของเมืองอยู่รอบๆ

เฉดสีนี้เป็นการผสมผสานที่กลมกลืนของสีน้ำเงินและสีขาวเงิน เพิ่มเติมด้วยสีแดงหม่นและสีเขียวที่บ่งบอกถึงชีวิตชีวาของผู้คนในเวนิส การมีอยู่ร่วมกันเช่นนี้ไม่เพียงแต่สร้างความลึกเท่านั้น หากยังสามารถกระตุ้นความรู้สึกสงบได้ มันดูเหมือนว่าน้ำจะโอบกอดสถาปัตยกรรมนี้ไว้ มันเกิดการโอบกอดที่เงียบสงบ ผลกระทบทางอารมณ์จากชิ้นนี้มีความลึกมาก มีความเศร้าโศกที่บอกถึงความสวยงามและความผันผวน ซ่อนซ่อนจากอารมณ์แห่งความทรงจำและการใช้ชีวิต โมเน่ในผลงานชิ้นนี้ได้ส่องสว่างแก่นแท้ของเวนิสที่เป็นเวลานานชั่วขณะระหว่างน้ำและท้องฟ้า การสะท้อนความสวยงามที่คงอยู่ตลอดไป