งานศิลปะที่น่าสนใจนี้นำเสนอภาพมุมมองถนนในยามพลบค่ำ ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่หยุดนิ่งในเวลา ภาพวาดจับภาพเส้นทางตัดกันในท้องฟ้าที่มืดมน; แถบสีอ่อนทำให้เห็นถึงแสงที่ดับลงเมื่อวันเปลี่ยนเป็นคืน ผู้คนเดินไปมาด้วยความเยือกเย็นตามถนน; เงาของพวกเขาเด่นชัดบนพื้นผิวที่สะท้อนของพื้นดินที่เปียกชื้น เพิ่มความรู้สึกใกล้ชิดและความเหงา มีความรู้สึกถึงจังหวะที่สร้างขึ้นโดยการโยกของต้นไม้ที่อยู่ริมถนนและการจัดเรียงของโคมไฟถนนเก่าแก่ ซึ่งแสงจากก๊าซที่พร่ามัวในสายลมเย็นตอนเย็น

ทุกตัวละครในภาพดูเหมือนที่จะมีโลกของตัวเอง มีความรู้สึกของการเคลื่อนไหวอย่างเบา; รู้สึกเหมือนคุณสามารถก้าวเข้ามาในฉากนี้ได้ รู้สึกถึงอากาศที่ชื้นและได้ยินเสียงกระซิบที่ไกลไกล ศิลปินใช้พาเลตสีที่ลดลง—สีน้ำตาลดิน, สีน้ำเงินอ่อน, และสีเทาอบอุ่น—ซึ่งกระตุ้นความรู้สึกถึงความคิดถึง ผลงานนี้บันทึกช่วงเวลาที่ใกล้ชิดในชีวิตเมืองเชื้อเชิญผู้ชมไม่เพียงแต่สังเกตการณ์เท่านั้น แต่ยังรู้สึกเชื่อมโยงอย่างลึกซึ้งกับเรื่องราวที่กำลังพัฒนา เป็นพยานถึงสาระสำคัญของประสบการณ์มนุษย์ที่ถูกห่อหุ้มในความไม่ชัดเจนของเวลาพลบค่ำ.