Ta urzekająca sztuka przedstawia miejskie widoki o zmierzchu, moment zatrzymany w czasie. Obraz uchwyca zakrzywioną ścieżkę na tle ponurego nieba; delikatne smugi koloru przekazują gasnące światło, gdy dzień przechodzi w noc. Ludzie spacerują powoli wzdłuż alejki; ich sylwetki na odbijającej się powierzchni mokrej ziemi nadają atmosferę intymności i samotności. Istnieje poczucie rytmu stworzony przez kołysanie drzew otaczających ulicę i układ starych latarni ulicznych, a ich światło gazowe migocze w wieczornym wietrze.

Każda figura na obrazie wydaje się posiadać swój własny świat. Jest tu delikatne poczucie ruchu; czujesz, że mogłeś wkroczyć w tę scenę, poczuć wilgotne powietrze i usłyszeć odległy szept rozmowy. Artysta posługuje się stonowaną paletą kolorów—ziemiste brązy, delikatne błękity i ciepłe szarości—które wywołują uczucie nostalgii. To dzieło uwiecznia intymny moment w miejskim życiu, zapraszając widza nie tylko do obserwacji, ale również do głębokiego połączenia z rozwijającą się narracją, będącym świadectwem istoty ludzkiego doświadczenia owiniętego w niejasności zmierzchu.