Ten żywy krajobraz, namalowany w 1889 roku, to bogaty gobelin kolorów, wypełniony życiem i energią. Scena uchwyca rozległe pola, które rozciągają się bez końca pod delikatnym niebem, przerywane bujną zieloną trawą i kwitnącymi makami, które dodają uderzenia intensywnej czerwieni. Pociągnięcia pędzla są zabawne, ale precyzyjne, ujawniając unikalną zdolność Van Gogha do wprowadzania ruchu na płótno; pociągnięcia farby tańczą po powierzchni, tworząc żywą teksturę, która zaprasza widza do prawie dotknięcia sceny. Wśród falujących pól znajduje się uroczy żółty dom, którego obecność wprowadza poczucie komfortu i stabilności do dzikiego krajobrazu. Otaczające drzewa rosną wysoko, ramkując obraz w głębokiej zieleni, która wspaniale kontrastuje z żółtymi i czerwonymi odcieniami.

Emocjonalny wpływ tej pracy jest niezaprzeczalny; wywołuje poczucie spokoju i nostalgii. Van Gogh zdaje się wyrażać piękno wiejskiego życia, jednocześnie sugerując zmagania z problemami zdrowia psychicznego, które dręczyły go w tym okresie. Połączenie kolorów tworzy uczucie ciepła, jakby widz niemal mógł usłyszeć delikatny wiatr szeptujący przez wysoką trawę i poczuć miękkie promienie słońca. To dzieło sztuki nie tylko przedstawia piękny widok na naturę, ale także jako świadectwo rewolucyjnej roli Van Gogha w świecie sztuki poprzez jego wyraziste użycie koloru i formy, co czyni je znaczącą częścią zarówno w historii sztuki, jak i w osobistej podróży artysty.