To sugestywne dzieło przedstawia spokojną, jesienną scenerię leśną, gdzie cichy strumień łagodnie meandruje przez krajobraz. Wysokie drzewa, bogato ozdobione żywymi liśćmi w odcieniach głębokiej pomarańczy i brązu, ramują lewą stronę obrazu, a ich kora i gęste liście zostały oddane z wielką starannością, co nadaje scenie życie. Gra światła i cienia prowadzi wzrok wzdłuż brzegu, gdzie samotny jeździec na koniu zatrzymuje się obok dwóch innych koni, których odbicia delikatnie migoczą w spokojnej, płytkiej wodzie.

Kompozycja równoważy gęsty, niemal namacalny las po lewej stronie z otwartym, przestronnym niebem i odległym horyzontem po prawej, tworząc harmonijny rytm wizualny. Paleta kolorów – ziemiste tony przełamane jasnym niebieskim niebem – wywołuje atmosferę spokojnej kontemplacji i naturalnego piękna. Zręczna technika artysty, łącząca szczegółowe elementy pierwszego planu z bardziej impresjonistycznym tłem, przekazuje głębię i zaprasza widza do wyobrażenia sobie chłodnego, rześkiego powietrza oraz delikatnych dźwięków lasu i strumienia. To dzieło jest świadectwem pokojowej koegzystencji człowieka i natury podczas ulotnego, złotego momentu jesieni.