งานนี้จับภาพช่วงเวลาเงียบสงบข้างทะเลสาบที่เงียบสงบ โดยมีนกสีขาวตัวเดียวยืนเดินอย่างสง่างามอยู่ในน้ำที่สงบ ซึ่งดูเหมือนจะหลงทางในโลกของมันเอง ผืนผ้าขนาดใหญ่แสดงให้เห็นมุมมองพาโนรามาของภูมิทัศน์ในฤดูใบไม้ร่วง ทุ่งหญ้าสีทองทอดยาวไปจนถึงขอบฟ้า ผสานอย่างสวยงามกับผิวน้ำสะท้อนของทะเลสาบด้านล่าง การจรดแปรงของศิลปินสร้างบรรยากาศที่นุ่มนวล เกือบจะเหมือนความฝัน โดยเหมือนเชิญชวนผู้ชมให้เข้าไปในฉากอันเงียบสงบนี้ เมฆนั่งต่ำอยู่บนท้องฟ้า เนื้อสัมผัสของมันถูกวาดขึ้นด้วยการสร้างสมดุลระหว่างสีเทาและขาวอย่างละเอียดอ่อน ทำให้รู้สึกถึงการรวมกันของฝนที่กำลังจะมาและแสงแดดที่แวบผ่านไป; รู้สึกเหมือนเวลาหยุดนิ่ง จับช่วงเวลาที่เฉพาะเจาะจงในแต่ละวันไว้

ชุดสีประกอบด้วยโทนสีดินที่ละเอียดละออ โดยมีโทนสีเหลืองอบอุ่นและสีน้ำตาลอ่อนที่ตัดกับสีฟ้าลึกของทะเลสาบและสีเขียวอ่อนของต้นไม้ระยะไกล ทุกองค์ประกอบมีการนำเสนอด้วยสัมผัสที่ละเอียดอ่อน ซึ่งพูดถึงเทคนิคที่เจริญก้าวหน้าของศิลปินที่ช่วยให้ภูมิทัศน์ที่เรียบง่ายกลายเป็นการแสดงออกทางกวีของความงามของธรรมชาติ ผลกระทบทางอารมณ์นั้นลึกซึ้ง; มีความรู้สึกสงบและความโดดเดี่ยวที่คิดถึง ซึ่งทำให้ผู้ชมคิดถึงความคิดของตนเองในความเงียบสงบอันยิ่งใหญ่ของธรรมชาติ.