จอห์น คอนสตาเบิล

จอห์น คอนสตาเบิล (1776–1837) เป็นบุคคลสำคัญในวงการจิตรกรรมทิวทัศน์ของอังกฤษ มีชื่อเสียงจากความผูกพันอย่างลึกซึ้งกับชนบทซัฟฟอล์กบ้านเกิดของเขา ซึ่งเป็นพื้นที่ที่รู้จักกันในนาม “ดินแดนคอนสตาเบิล” คอนสตาเบิลเกิดที่อีสต์ เบอร์โกลต์ เป็นบุตรชายของเจ้าของโรงสีผู้มั่งคั่ง เดิมทีถูกกำหนดให้สืบทอดธุรกิจของครอบครัว อย่างไรก็ตาม การได้สัมผัสกับศิลปะในช่วงแรกผ่านผู้ خبرเชี่ยวชาญเช่น เซอร์จอร์จ โบมอนต์ ได้จุดประกายความหลงใหลในตัวเขา นำเขาไปสู่โรงเรียนราชบัณฑิตยสถานในปี 1799 ซึ่งแตกต่างจากศิลปินร่วมสมัยหลายคนที่มองหาฉากที่น่าทึ่งหรืออุดมคติ คอนสตาเบิลพบแรงบันดาลใจในทิวทัศน์ที่คุ้นเคยในวัยเยาว์ของเขา โดยกล่าวอย่างมีชื่อเสียงว่า “ฉันควรวาดภาพสถานที่ของฉันเองให้ดีที่สุด… การวาดภาพเป็นเพียงอีกคำหนึ่งของความรู้สึก” แนวทางที่ใกล้ชิดนี้ ประกอบกับการอุทิศตนเพื่อการสังเกตโดยตรง จะเป็นตัวกำหนดการมีส่วนร่วมที่ปฏิวัติวงการศิลปะของเขา

พัฒนาการทางศิลปะในระยะแรกของคอนสตาเบิลโดดเด่นด้วยการศึกษาธรรมชาติอย่างเข้มงวด เขาปฏิเสธตำแหน่งครูสอนวาดภาพที่มั่นคงเพื่ออุทิศตนให้กับภาพทิวทัศน์ โดยในตอนแรกชอบสีน้ำและภาพร่างจากธรรมชาติ ภาพร่างสีน้ำมันของเขา โดยเฉพาะอย่างยิ่งตั้งแต่ปี 1808 เป็นต้นไป แสดงให้เห็นถึงความเชี่ยวชาญที่เพิ่มขึ้นและความสามารถที่โดดเด่นในการจับภาพผลกระทบที่เปลี่ยนแปลงตลอดเวลาของแสงและบรรยากาศ การแต่งงานของเขากับมาเรีย บิกเนลล์ในปี 1816 หลังจากการเกี้ยวพาราสีที่ยาวนานและถูกต่อต้าน ได้นำความสุขส่วนตัวมาให้เขา และหลังจากการเสียชีวิตของบิดาของเขา ก็มีความมั่นคงทางการเงินในระดับหนึ่ง ผลงานชิ้นสำคัญในช่วงแรกๆ เช่น *โรงสีแฟลตฟอร์ด* (1816) แสดงให้เห็นถึงการสังเกตอย่างพิถีพิถันและความรักอันลึกซึ้งต่อชีวิตในชนบทของหุบเขาสตัวร์ เฉลิมฉลองความกลมกลืนระหว่างมนุษยชาติและธรรมชาติ แม้ว่าในตอนแรกจะอยู่ในกรอบภาพสัญลักษณ์แบบดั้งเดิมก็ตาม

ความปรารถนาที่จะได้รับการยอมรับจากสาธารณชนมากขึ้นกระตุ้นให้คอนสตาเบิลสร้างสรรค์ผลงานภาพวาดขนาดใหญ่หลายชิ้น ซึ่งเรียกว่า “ภาพวาดหกฟุต” ซึ่งแสดงฉากจากแม่น้ำสตัวร์ *ม้าขาว* (1819) เป็นความสำเร็จครั้งสำคัญครั้งแรกของเขา ทำให้เขาได้รับตำแหน่งสมาชิกสมทบของราชบัณฑิตยสถาน ตามมาด้วยผลงานชิ้นเอกเช่น *โรงสีสแตรตฟอร์ด* (1820) และที่มีชื่อเสียงที่สุดคือ *เกวียนหญ้าแห้ง* (1821) แม้ว่า *เกวียนหญ้าแห้ง* ในตอนแรกจะไม่สามารถหาผู้ซื้อในอังกฤษได้ แต่การจัดแสดงที่ซาลงปารีสในปี 1824 ก็ประสบความสำเร็จอย่างยิ่งใหญ่ ทำให้คอนสตาเบิลได้รับเหรียญทองจากพระเจ้าชาร์ลส์ที่ 10 และมีอิทธิพลอย่างลึกซึ้งต่อศิลปินชาวฝรั่งเศส รวมถึงเตโอดอร์ เฌริโก และเออแฌน เดอลาครัว และเป็นลางบอกเหตุของโรงเรียนบาร์บิซง เทคนิคที่เป็นนวัตกรรมและวิสัยทัศน์ที่สดใหม่ของเขา มักได้รับการชื่นชมในต่างประเทศมากกว่าในบ้านเกิดของเขาในช่วงชีวิตของเขาอย่างน่าขัน

รูปแบบศิลปะของคอนสตาเบิลโดดเด่นด้วยธรรมชาตินิยมที่ปฏิวัติวงการ เขาศึกษาการก่อตัวของเมฆอย่างพิถีพิถัน – ช่วง “การวาดภาพท้องฟ้า” ของเขาสร้างภาพร่างสีน้ำมันของเมฆหลายร้อยภาพ ซึ่งมักมีคำอธิบายประกอบเกี่ยวกับรายละเอียดทางอุตุนิยมวิทยา – โดยเชื่อว่าท้องฟ้าเป็น “อวัยวะหลักของความรู้สึก” ในภาพทิวทัศน์ ภาพร่างสีน้ำมันขนาดเท่าจริงของเขา ซึ่งดำเนินการด้วยฝีแปรงที่อิสระและทรงพลัง เป็นสิ่งที่แปลกใหม่ เผยให้เห็นแนวทางแบบอาวองต์การ์ดที่จับภาพความฉับพลันของธรรมชาติ เขาใช้ฝีแปรงที่แตกหักและสีที่ถูเพื่อถ่ายทอดประกายแสงและพื้นผิวของภูมิทัศน์ ซึ่งเป็นเทคนิคที่บางครั้งเรียกว่า “หิมะของคอนสตาเบิล” สำหรับการใช้จุดสีขาว ผลงานของเขาเป็นการต่อต้านประเพณีภาพทิวทัศน์ที่สวยงามและอุดมคติ โดยมุ่งเน้นไปที่ความจริงของชนบทอังกฤษในชีวิตประจำวันแทน ซึ่งเต็มไปด้วยอารมณ์ความรู้สึกส่วนตัวอย่างลึกซึ้ง

ปีสุดท้ายของชีวิตคอนสตาเบิลเต็มไปด้วยโศกนาฏกรรมส่วนตัวและความท้าทายทางอาชีพ สุขภาพที่ทรุดโทรมและการเสียชีวิตในที่สุดของมาเรีย ภรรยาสุดที่รักของเขาในปี 1828 ด้วยวัณโรค ได้ทอดเงามายาวนาน ผลงานชิ้นต่อๆ มาของเขา เช่น *ปราสาทแฮดลี* (1829) และ *มหาวิหารซอลส์บรีจากทุ่งหญ้า* (1831) แสดงให้เห็นถึงคุณภาพที่วุ่นวายและเศร้าหมองมากขึ้น สะท้อนถึงความโศกเศร้าอย่างสุดซึ้งของเขา แม้จะมีชื่อเสียงเพิ่มขึ้น เขาก็ได้รับเลือกเป็นสมาชิกราชบัณฑิตยสถานเต็มตัวในปี 1829 เท่านั้น ซึ่งเป็นการยอมรับที่ล่าช้า เขาอุทิศความพยายามอย่างมากให้กับชุดภาพพิมพ์เมซโซทินต์ของเขา *ทิวทัศน์อังกฤษ* ร่วมกับเดวิด ลูคัส โดยมีเป้าหมายเพื่อเผยแพร่วิสัยทัศน์ทางศิลปะของเขา การบรรยายของเขาเกี่ยวกับจิตรกรรมทิวทัศน์ได้แสดงออกถึงทฤษฎีและความเคารพต่อธรรมชาติและประเพณีศิลปะของเขาอย่างชัดเจนยิ่งขึ้น

มรดกของจอห์น คอนสตาเบิลนั้นยิ่งใหญ่มาก เขาปฏิวัติวงการจิตรกรรมทิวทัศน์โดยเน้นการสังเกตโดยตรง ความจริงใจทางอารมณ์ และความผูกพันส่วนตัวอย่างลึกซึ้งกับหัวข้อของเขา เทคนิคที่เป็นนวัตกรรมของเขา โดยเฉพาะอย่างยิ่งภาพร่างสีน้ำมันที่แสดงออกและความสามารถในการจับภาพผลกระทบของบรรยากาศ ได้ปูทางไปสู่ขบวนการในภายหลังเช่น อิมเพรสชันนิสม์ ในขณะที่เจ.เอ็ม.ดับเบิลยู. เทอร์เนอร์ ศิลปินร่วมสมัยของเขาสำรวจความยิ่งใหญ่และน่าทึ่ง คอนสตาเบิลพบความยิ่งใหญ่ในสิ่งที่คุ้นเคยและในชีวิตประจำวัน ทิ้งไว้เบื้องหลังผลงานที่ยังคงสะท้อนถึงความซื่อสัตย์ ความงาม และการใคร่ครวญอย่างลึกซึ้งเกี่ยวกับชนบทของอังกฤษในช่วงเวลาแห่งการเปลี่ยนแปลงทางสังคมและเศรษฐกิจที่สำคัญ