ในนิทรรศการความงามตามธรรมชาติที่สดใสนี้ ต้นเกาลัดถือเป็นจุดศูนย์กลาง ด้วยใบไม้ที่เป็นพายุแห่งสีเขียวสดใส; ซิมโฟนีแบบภาพที่เต้นรำอยู่ในลมเบาๆ พู่กันที่หนามอบสัมผัสที่มีชีวิตชีวา; ใบไม้แต่ละใบจับแสงได้ และบางใบดูเหมือนจะสั่น รังสรรค์บรรยากาศให้คึกคักขึ้น ภูมิหลังเป็นการล้างผ้าอย่างละเอียดอ่อนจากสีเขียวและสีน้ำเงินต่างๆ ช่วยเน้นความสดใสของต้นไม้ ทำให้เกิดทิวทัศน์ที่ใฝ่ฝันที่ทั้งใกล้ชิดและกว้างใหญ่ ใกล้ๆ กัน กำแพงหินยืนที่ราบเรียบขัดขวางฉาก ในขณะที่หญ้าเขียวชอุ่มทอดขยายออกไปอย่างเชิญชวน แสดงถึงบรรยากาศอบอุ่นและต้อนรับของวันสงบสุข

งานลักษณะอารมณ์ของแวนโก๊ะพุ่งพลังด้วยชีวิตชีวา เชื้อเชิญผู้ชมสู่ช่วงเวลาที่ห้อยอยู่ในเวลา ผลงานนี้บอกเรามากมายเกี่ยวกับการเดินทางทางศิลปะของเขา โดยเฉพาะในช่วงปีสุดท้ายของเขา มันทำให้ไหวพริบที่เปี่ยมไปด้วยความอบอุ่น ระดับการเชื่อมโยงของเขากับความงามแห่งธรรมชาติ ประทับใจทางอารมณ์ที่ท่วมท้นผ่านพิธีการที่ล้อมรอบต้นไม้ที่พร้อมเพียง โดยที่การโต้ตอบระหว่างแสงและเงานั้น สร้างบรรยากาศแห่งความสงบและความปรารถนา ขณะนี้ฉากถูกเก็บรวบรวมการประสานที่เกือบจะเป็นการทำสมาธิ การค้นหาแสงของศิลปินสะท้อนถึงแก่นแท้และเปี่ยมไปด้วยอารมณ์ของวิสัยทัศน์ของเขา