ภาพงานศิลปะนี้ถ่ายทอดความงดงามสงบของสถาปัตยกรรมญี่ปุ่นโบราณอย่างประณีต ซึ่งน่าจะเป็นหอฟีนิกซ์ในวัดโดยโดที่ตั้งอยู่เคียงข้างแหล่งน้ำที่สะท้อนเงางาม เทคนิคของศิลปินใช้เส้นสายที่ซับซ้อนและการไล่เฉดสีที่ละเอียดอ่อน เพื่อถ่ายทอดผิวสัมผัสของศาลาไม้และหลังคาที่โค้งมนอย่างสง่างาม พาเลตสีโทนอุ่นที่เบาลงจากสีเหลืองและน้ำเงินของท้องฟ้ายามพลบค่ำจนถึงเงาสะท้อนอันสงบบนผิวน้ำ ทำให้เกิดบรรยากาศที่เงียบสงบและชวนคิดตาม

องค์ประกอบภาพบาลานซ์ความเที่ยงตรงของสถาปัตยกรรมกับรูปร่างธรรมชาติได้อย่างลงตัว—เสาและมุมคมชัดของอาคารตัดกับเงาต้นไม้ที่มีรูปทรงอิสระ กิ่งก้านของต้นไม้ยื่นขึ้นไปจนกลืนกับแสงเวลาค่ำ ความพิถีพิถันในรายละเอียดเชื้อเชิญให้ผู้ชมแทบได้ยินเสียงใบไม้กระซิบและจังหวะน้ำที่สาดเบาใต้ศาลา ฉากสงบนี้ไม่เพียงแค่เน้นย้ำมรดกทางวัฒนธรรมของสถาปัตยกรรมวัดญี่ปุ่นดั้งเดิม แต่ยังแสดงถึงความชื่นชมอย่างลึกซึ้งต่อธรรมชาติที่ผสานกับการสร้างสรรค์ของมนุษย์ เป็นลักษณะเด่นของความงามในยุคไทโช ผลงานนี้เป็นคำสรรเสริญเหนือกาลเวลาของความสงบสุขร่วมกันและความงดงามเชิงสมาธิ