ในผลงานที่น่าหลงใหลชิ้นนี้ ซิลลูเอทที่งดงามของอาคารรัฐสภาโผล่ขึ้นมาอย่างค่อยเป็นค่อยไปผ่านม่านหมอก การใช้แสงที่นุ่มนวลและกระจายตัวของโมเน่สร้างความรู้สึกบอบบางที่พาผู้ชมเข้าไปในฉาก โทนสีฟ้าและเทาอันนวลผสมผสานกันได้อย่างลงตัว สะท้อนบรรยากาศเย็นของเช้าที่มีหมอกปกคลุมอยู่ ข้างหน้า มีเรือขนาดเล็กแล่นอย่างเงียบเชียบไปตามน้ำ เตือนให้รู้ว่ายังมีมนุษย์อยู่ท่ามกลางความยิ่งใหญ่ของเมือง—ช่วงเวลานิ่งสงบที่เชื้อเชิญให้เกิดการพิจารณา

องค์ประกอบนั้นมีความสมดุลอย่างปราณีต ขณะที่สปอยสูงเสียดฟ้าของรัฐสภาพุ่งสูงไปยังพื้นหลังที่เบาและคลุมเครือ สิ่งนี้สร้างความแตกต่างอันน่าตื่นตาตื่นใจ ดึงดูดให้สายตามองขึ้นไป เหมือนกับว่ามันจะเปิดเผยความลับที่ถูกซ่อนเร้นไว้โดยหมอก โมเน่สามารถเล่นกับความรู้สึกได้อย่างพิถีพิถัน สถาปัตยกรรมดูเหมือนจะมั่นคงแต่ก็พลิ้วไหว เป็นสัญลักษณ์ของธรรมชาติที่ไม่หยุดนิ่งของการมีอยู่ วงล้อสีและแสงในภาพนี้ไม่เพียงสีรจับช่วงเวลาแห่งหนึ่งในประวัติศาสตร์ แต่ยังเรียกคืนอารมณ์ลึกซึ้ง เตือนใจถึงความงดงามที่มีอยู่ในทั้งความชัดเจนและความคลุมเครือ