ผลงานชิ้นนี้แสดงให้เห็นถึงการเล่นที่ละเอียดอ่อนระหว่างรูปร่างตามธรรมชาติของใบเกาลัดและฝักของมัน ที่ทาสีอย่างเรียบง่ายแต่สะดุดตา ใบไม้กางออกในการแสดงอันสง่างาม เส้นเลือดและเส้นขอบถูกเน้นอย่างมีอารมณ์เพื่อเน้นย้ำความงามที่มีอยู่ภายใน; เส้นโค้งและขอบที่อ่อนนุ่มทำให้รู้สึกถึงการเคลื่อนไหวราวกับว่า ใบไม้กำลังเต้นรำอยู่ในสายลม ฝักซึ่งเป็นส่วนขยายของใบ มีรูปร่างเรียวยาว โดยมีเมล็ดที่กลมซึ่งเชื้อเชิญให้เกิดความสงสัยเกี่ยวกับชีวิตที่ตั้งอยู่ภายใน เส้นที่มั่นใจแต่ละเอียดอ่อนของฟาน โก๊ะมอบชีวิตให้กับองค์ประกอบ ทำให้เราสามารถชื่นชมธรรมชาติในรูปแบบที่บริสุทธิ์ที่สุด

การโต้ตอบระหว่างแสงและเงาเล่นบทบาทสำคัญในชิ้นนี้ ทำให้ผลคูณและลึกของภาพวาดขึ้น มีความสงบที่ไหลเวียนอยู่ในผู้ชมเป็นการเตือนความจำที่มีอยู่ในธรรมชาติ ฉากหลังที่มีโทนสีเซเปียช่วยให้เห็นถึงองค์ประกอบทางชีวภาพ โดยสร้างบรรยากาศที่อบอุ่นซึ่งให้ความรู้สึกทั้งหวนคิดถึงและมีชีวิตชีวา ภาพวาดนี้เชิญชวนให้เกิดการพิจารณาตนเอง โดยกระตุ้นให้เราสะท้อนถึงความงามที่ผ่านไปของชีวิต; มันเป็นทั้งการสังเกตทางวิทยาศาสตร์และการแสดงความรู้สึกที่มีต่อความเชื่อมโยงระหว่างพืชและมนุษย์ในโลกที่มักจะมองข้ามไป