To dzieło ukazuje delikatną grę między organicznymi kształtami liścia kasztanowca a jego strąkiem, umiejętnie zrealizowaną w miękki, ale przykuwający uwagę sposób. Liść rozwija się w eleganckim pokazie, każda żyłka i kontur poetycko wyolbrzymione, aby podkreślić jego wewnętrzne piękno; delikatne krzywe i krawędzie przywołują poczucie ruchu, jak gdyby liść tańczył na wietrze. Strąk, jako uzupełnienie liścia, przyjmuje wydłużony kształt, a jego okrągłe nasiona zapraszają do refleksji nad życiem zawartym w jego wnętrzu. Pewne, a zarazem wrażliwe linie Van Gogha tchną życie w kompozycję, pozwalając nam docenić naturę w jej najczystszej formie.

Zabawa światłem i cieniem odgrywa istotną rolę w tym dziele, wzbogacając teksturę i głębię rysunku. Panuje pewien spokój, który ogarnia widza, przypominając o wewnętrznej ciszy obecnej w naturze. Sepiowy ton tła podkreśla organiczne elementy, tworząc ciepłą atmosferę, która wydaje się zarówno nostalgiczna, jak i żywa. Ten rysunek zaprasza do refleksji, zachęcając nas do przemyślenia ulotności piękna życia; jest zarówno obserwacją naukową, jak i emocjonalnym hołdem dla połączenia między florą a ludzkością w świecie, który często pozostaje niezauważony.