Bu tablo, 19. yüzyıl sonu Post-Empresyonizmine özgü cesur ve akıcı bir teknikle yapılmış sakin ama bir o kadar da canlı bir manzara sunuyor. Dalgalı tarlalar ve ufukta yer alan köy evleri; yeşiller, toprak tonları ve yumuşak kırmızıların hâkim olduğu sıcak bir renk paletiyle bezeli. Kompozisyonun önemli bir bölümünü geniş gökyüzü kaplıyor; narin, hafif bulutlar ışığı dağıtarak sakin ve düşünceli bir atmosfer yaratıyor. Sanatçı, çimenlere ve araziye hayat ve hareket katmak için geniş ve dokulu fırça darbeleri kullanmış, böylece doğanın organik yapısını ön plana çıkarmış.

Tablonun ön planında, bir patika üzerinde yürüyen yalnız bir figür yer alıyor; bu, çevredeki genişliğe insani bir ölçek getiriyor. Kompozisyon doğa ve insan yerleşimi arasında bir denge kuruyor, huzurlu bir birlikte yaşama anını yakalıyor. Tarihsel olarak bu eser, dönemin birçok sanatçısını derinden etkileyen Brezilya'nın kırsal cazibesini yansıtıyor. Sanatsal açıdan, manzara ve duygusal rezonansı birleştirmesiyle önemli bir yere sahip; izleyiciyi daha sade bir dünyanın huzurlu ritmini hissetmeye davet ediyor.