Bu narin tasvirde, Monaco Koyu'nun sakin suları, yumuşak güneş ışığında parıldıyor ve yüzeyde dalgalanıyormuş gibi sıcak bir parıltı yayıyor. Resim, tek başına bir yelkenlinin huzur içinde dinlendiği, direklerinin gökyüzüne uzandığı bir anı yakalıyor—macera ve huzurun yankıları birbiriyle iç içe geçmiş. Arka plandaki tepeler, mavi ve morun yumuşak tonlarına geçiş yaparak, gökyüzü ile güzel bir uyum sağlıyor. Monet'nin fırça darbeleri, şiirsel bir ritmi ifade ediyor; tuval üzerinde dans ediyorlar, bu sakin manzaraya canlı bir enerji katıyorlar.

Işık oyunları, burada muhtemelen en hipnotik unsur; su yüzeyindeki yansımalar, altın takılar gibi parıldıyor, izleyiciye neredeyse dalgaların nazik şıngırtısını duymayı davet ediyor. Bu eser, basit bir temsili aşarak, doğanın huzurlu atmosferine dalmak için bir özlem duygusu uyandırıyor. Sanatçıların, renk ve ışığı yenilikçi şekillerde keşfetmeye başladığı bir dönemde yaratılan bu eser, Monet'nin karakteristik tarzının bir kanıtı olarak duruyor, anlık güzelliği dinamik ve rahatlatıcı bir paletle yakalıyor. Resim izleyiciyi sarıyor, insanı durmaya ve yaşamın yanı sıra doğanın getirdiği ince zevkleri düşünmeye teşvik ediyor.