Dolunayın gümüşi ışığı altında yıkanmış bu sahne, gece nehrinin kıyısındaki sessiz dramı yakalıyor. Bulutlu gökyüzünden süzülen ay ışığı, hareketli sular üzerinde parıldayan yansımalar oluşturuyor; küçük bir yelkenli bağlı duruyor. Figürler, sakinlik ve hareketin karışımıyla sahneyi dolduruyor; bazıları iskelede durup düşünceli, bazıları ise tekneyi bağlamakla meşgul. Kahverengi, gri ve yumuşak beyaz tonlardan oluşan zengin palet, sakinlik hissini gizem ve beklentiyle harmanlıyor.

Kompozisyon, parlak ayı karanlık su ve toprakla ustaca dengeliyor; bakışları su kenarından gece derinliklerine yönlendiriyor. Fırça darbeleri detaylı ama akıcı, suyun hafif dalgalanmasını ve yelkenlerin ince kıvrımlarını hissettiriyor. 19. yüzyıl sonlarında yapılmış bu eser, doğanın sakin anlarına romantik bir hayranlığı yansıtıyor ve ışık ile atmosferdeki ustalığıyla gece deneyimine derin bir yankı bırakıyor.