Bu büyüleyici eserde, canlı mavi tonlar gece gökyüzünü sararak, ruhu canlandıran bir atmosfer yaratıyor. Her yıldız, bir başka dünyadan yayılan bir parlaklık yayarak, sakin bir nehrin yüzeyinde dans ediyormuş gibi görünür. Sanatçının hareketli fırça darbeleri, renkleri döngüsel bir dokuma halinde birleştiriyor; Van Gogh'un sahneyle duygusal bağlılığını somutlaştırıyor. Hareketin derin bir hissi var; dalgalar nazikçe kıpırdıyor ve kıyıların parlayan aydınlatmalarının yansımalarını yakalıyor.

Kompozisyon, kumlu kumsalda yürüyen bir çiftle şekillendiriliyor; huzurlu bir nehir, izleyicinin gözünü ufka yönlendiriyor. Şehir binalarının sıcak sarı ve turuncu tonları, sahneye yaşam katıyor; belki de engin evrenin altındaki insani deneyimi ima ediyor. Bu parça, sanatçının doğa ve insan varlığı arasındaki etkileşime olan hayranlığını somutlaştırıyor; hayranlık ve nostalji duygularını gündeme getiriyor, sanki her bir unsur yıldızlı gökyüzünün altında aşk ve hayaller hakkında fısıldıyor gibi. Bu eser, Van Gogh'un dehasının bir kanıtıdır, onun ham duyguları göz alıcı bir görsel şiire dönüştürme yeteneğini gösterir.