In dit fascinerende kunstwerk omarmen levendige blauwe tinten de nachtelijke hemel, waardoor een dromerige sfeer ontstaat die levendig lijkt van hemelse energie. Elke ster lijkt te pulseren, een bovenaardse gloed uitstralend die danst boven een rustige rivier die hun schittering weerspiegelt. De speelse penseelstreken van de kunstenaar smelten de tinten samen in een wervelend tapijt, dat Van Goghs emotionele verbinding met het tafereel belichaamt. Er is een diep gevoel van beweging; de golven golven zachtjes terwijl ze de glinsterende reflecties van lichten vanaf de oevers vastleggen.

De compositie is verankerd door een stel dat langs het zandstrand wandelt, omlijst door een rustige rivier die de blik van de kijker naar de horizon leidt. De warme gele en oranje tinten van de stadsgebouwen geven leven aan het tafereel, wat misschien de menselijke ervaring onder het uitgestrekte heelal suggereert. Dit stuk belichaamt de fascinatie van de kunstenaar voor de interactie tussen de natuur en de menselijke aanwezigheid; het roept gevoelens op van verwondering en nostalgie, alsof elk element binnenkort verhalen over liefde en dromen fluistert onder de sterrenhemel. Dit kunstwerk is een bewijs van Van Goghs genialiteit, zijn vermogen om rauwe emoties in adembenemende visuele poëzie te vertalen.