Deze serene weergave van buitenwijken met tuinen en huizen vangt een rustig moment aan de rand van een bruisende stad. De penseelstreken zijn zacht en impressionistisch, met delicate vlekken en streken die groen, blauw en aardetinten mengen om de diverse texturen van bomen, gras en daken op te roepen. De lucht strekt zich wijd uit boven het tafereel en is geschilderd met losse, wolkachtige penseelstreken die een luchtig en ietwat rusteloos gevoel aan de horizon geven. De compositie leidt het oog horizontaal door het beeld en nodigt uit tot contemplatie van het zachte ritme tussen natuurlijke en door de mens gemaakte elementen — van het weelderige gebladerte op de voorgrond tot de ordelijke groep gebouwen op de achtergrond.

Het kleurenpalet gebruikt gedempte, natuurlijke kleuren die de rust en de alledaagse schoonheid van het landschap benadrukken. De emotionele impact is kalm en reflectief, terwijl de dikke texturen en pasteltinten wijzen op de vergankelijkheid van het moment. Historisch valt dit werk binnen de Franse impressionistische beweging aan het einde van de 19e eeuw, waarbij kunstenaars probeerden vluchtig licht en scènes uit het moderne leven met frisse spontaniteit vast te leggen. De artistieke betekenis ligt in de manier waarop het stedelijke elementen met groen combineert en zo een vreedzaam samenleven uitbeeldt dat de kijker uitnodigt om te vertragen en de vergeten hoekjes van de stad te waarderen.