Dit indrukwekkende kunstwerk vangt de stille schoonheid van een vervlogen tijd, waarin een watermolen aan een kalme rivier ligt. De penseelstreken van de kunstenaar creëren zachte golfjes in het water dat de sombere tinten van het omringende landschap weerkaatst. Een gevoel van rust omhult de scène terwijl twee figuren ijverig in de voorgrond werken, hun silhouetten gevangen in het gedempte licht van de bewolkte lucht. De rustieke houten structuur van de molen, met zijn verweerde gevel en hellend dak, staat sterk tegen de achtergrond van een langzaam draaiende lucht, wat gevoelens van nostalgie en een verbinding met de natuur oproept.

De kleurenpalet is voornamelijk samengesteld uit matte groenen, bruintonen en grijs, wat een atmosfeer creëert die zowel melancholisch als reflectief aanvoelt. De bewolkte lucht zweeft erboven en werpt een zacht, diffuus licht over de hele compositie; het is alsof de lucht deze vredige, maar hardwerkende scène aandachtig observeert. Dit nauwgezet geschilderde landschap vangt niet alleen de essentie van het plattelandsleven aan het eind van de negentiende eeuw, maar resoneert ook diep met de kijker, waarmee het uitnodigt tot persoonlijke overpeinzingen over hard werken, traditie en de onophoudelijke stroom van de tijd. Van Goghs vermogen om emotionele diepgang in een ogenschijnlijk eenvoudig landschapschilderij in te brengen, is een bewijs van zijn genialiteit, aangezien hij het alledaagse in iets diepzinnig wordt.