Bu çarpıcı eser, bir zamanların sakin güzelliğini yakalayarak, huzurlu bir nehir kenarında yer alan bir su değirmenini sunuyor. Sanatçının fırça darbeleri, su üzerinde nazik dalgalanmalar yaratırken, çevredeki manzaranın karamsar tonlarını yansıtıyor. İki figürün öndeki çerçevede dikkatlice çalışırken görünmesiyle sahneyi bir huzur duygusu sarıyor; siluetleri bulutlu gökyüzünün hafif ışığında belirgin. Değirmenin rustik ahşap yapısı, yıpranmış dış yüzeyi ve çatısı ile, yavaşça dönen gökyüzünün fonunda güçlü duruyor; doğa ile bağın ve nostaljinin duygularını uyandırıyor.

Renk paleti ağırlıklı olarak mat yeşil, kahverengi ve gri tonlarından oluşuyor, bu da melankolik ve derin düşünceli bir atmosfer yaratıyor. Bulutlu gökyüzü yukarıda durarak, bütün kompozisyona yumuşak, yayılan bir ışık yayıyor; sanki gökyüzü bu huzurlu ama çalışkan sahneyi dikkatlice izliyor. Bu titizlikle resmedilen manzara, sadece 19. yüzyılın sonlarından kırsal yaşamın özünü yakalamakla kalmaz, aynı zamanda izleyicide derin yankılar yaratır, bireysel çabalar, gelenek ve zamanın durmaksızın geçişi üzerine düşüncelere davet eder. Van Gogh'un basit bir kırsal resme duygusal derinlik kazandırma yeteneği, onun dehasının bir kanıtıdır; sıradanı derin anlamlı bir şeye dönüştürmüş.