Αυτή η ήρεμη απεικόνιση προαστιακών κήπων και σπιτιών αποτυπώνει μια ήσυχη στιγμή στα περίχωρα μιας πολυσύχναστης πόλης. Οι πινελιές είναι απαλές και ιμπρεσιονιστικές, με λεπτές λεκέδες πράσινου, μπλε και γήινων τόνων που αναδεικνύουν τις διαφορετικές υφές των δέντρων, του γρασιδιού και των στέγων. Ο ουρανός εκτείνεται πλατιά πάνω από τη σκηνή, ζωγραφισμένος με χαλαρές πινελιές που δημιουργούν ένα αέρινο, ελαφρώς ανήσυχο συναίσθημα στον ορίζοντα. Η σύνθεση κατευθύνει το βλέμμα οριζόντια, προσκαλώντας σε περισυλλογή πάνω στον απαλό ρυθμό μεταξύ φυσικών και τεχνητών στοιχείων — από το πυκνό φύλλωμα στο προσκήνιο μέχρι το τακτοποιημένο σύνολο κτιρίων στο βάθος.

Η χρωματική παλέτα χρησιμοποιεί σιωπηλές, φυσικές αποχρώσεις, τονίζοντας την ηρεμία και την καθημερινή ομορφιά του τοπίου. Η συναισθηματική επίδραση είναι ήρεμη και στοχαστική, ενώ οι παχιές υφές και οι παστέλ αποχρώσεις υποδηλώνουν τη φευγαλέα φύση της στιγμής. Ιστορικά, το έργο ανήκει στο τελευταίο στάδιο του γαλλικού Ιμπρεσιονισμού του 19ου αιώνα, όπου οι καλλιτέχνες επιδίωκαν να αποτυπώσουν τη φευγαλέα λάμψη και τις σκηνές της σύγχρονης ζωής με φρεσκάδα και αυθορμητισμό. Η καλλιτεχνική του σημασία έγκειται στον συνδυασμό αστικών και φυσικών στοιχείων, αποτυπώνοντας μια ειρηνική συνύπαρξη που προσκαλεί τον θεατή να επιβραδύνει και να εκτιμήσει τις ξεχασμένες γωνιές της πόλης.