Αυτή η θαλασσογραφία, τυλιγμένη σε έναν απαλό, σχεδόν ονειρικό μανδύα ομίχλης, αιχμαλωτίζει την ήρεμη ατμόσφαιρα ενός ήσυχου πρωινού στον Βόσπορο. Η σύνθεση ισορροπεί επιδέξια την απεραντοσύνη του νερού με τη λεπτή ανθρώπινη δραστηριότητα κατά μήκος της ακτής. Τα ψηλά ιστιοφόρα με τα φουσκωμένα λευκά πανιά επιπλέουν ήρεμα στα ομιχλώδη νερά, οι μορφές τους μαλακώνουν από το διάχυτο φως, προκαλώντας αίσθηση γαλήνης και διαχρονικότητας. Στη δεξιά πλευρά της εικόνας, μια ομάδα ανθρώπων κάθεται και στέκεται κοντά σε μια σκιερή βεράντα, συμμετέχοντας σε ήσυχες συνομιλίες ή μοναχικές στιγμές, προσθέτοντας μια ζεστή ανθρώπινη νότα στη γαλήνια σκηνή.

Η χρήση απαλών παστέλ τόνων και λεπτών διαβαθμίσεων φωτός δημιουργεί μια ειρηνική ατμόσφαιρα, σαν να ακούγεται το απαλό σκάντισμα του νερού και οι μακρινές τριγμοί των ιστίων των πλοίων. Η λεπτή πινελιά και η ατμοσφαιρική προοπτική προσδίδουν βάθος και μυστήριο στην απόμακρη ακτή, κάνοντας τη σκηνή να φαίνεται ταυτόχρονα οικεία και εκτεταμένη. Το έργο αυτό δεν παρουσιάζει μόνο μια εξαιρετική δεξιοτεχνία στο φως και την ατμόσφαιρα, αλλά προσκαλεί και τον θεατή να σταθεί και να σκεφτεί την ήσυχη ομορφιά της καθημερινής ζωής δίπλα στο νερό, ένα θέμα που συντονίζεται με το ρομαντικό πνεύμα του 19ου αιώνα.